Με την απόφαση 5249/18.12.2014 το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, έκρινε πως η ανάρτηση συνδέσμων (links) προς οπτικοακουστικό περιεχόμενο που καλύπτεται από πνευματικά δικαιώματα, στην μορφή καταλόγου, είναι νόμιμη και απέρριψε την αγωγή που είχε κατατεθεί εναντίον site για παραβίαση του νόμου πνευματικής ιδιοκτησίας.
Η απόφαση που αναρτήθηκε από τον νομικό εκπρόσωπο του διαχειριστή του ανωτέρω site, βασίστηκε σε ανάλογη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και αναφέρει.
Ο συγκεκριμένος διαδικτυακός τόπος του ενάγοντος αποτελεί ένα ψηφιακό ευρετήριο ταξινομημένων πληροφοριών για τηλεοπτικά και κινηματογραφικά έργα. Σε ορισμένα λήμματα του ως άνω ευρετηρίου, περιλαμβάνεται και ένας σύνδεσμος υπερκειμένου (hyperlink), ο οποίος περιέχει την εντολή να μεταφέρει τον χρήστη, αν αυτός επιλέξει με τη συσκευή κατάδειξης (λ.χ. “ποντίκι”) αυτοματοποιημένα σε άλλον διαδικτυακό τόπο, από τον οποίο υπάρχει η δυνατότητα θέασης του αντίστοιχου οπτικοακουστικού έργου.
Πρόκειται δηλαδή για την περίπτωση των βαθέων συνδέσμων, οι οποίοι μεταφέρουν το χρήστη όχι στην αρχική σελίδα ενός ιστοτόπου, που μπορεί να περιέχει λ.χ. δικό της ευρετήριο με συνδέσμους προς το ειδικότερο περιεχόμενό της, αλλά απ' ευθείας στην εσωτερική σελίδα στην οποία είναι άμεσα θεάσιμο από το χρήστη το εν λόγω οπτικοακουστικό έργο.
Αυτό το αποδέχθηκε στην κατάθεσή του και ο ίδιος ο μάρτυρας των εναγομένων στο ακροατήριο, ο οποίος περιέγραψε την ως άνω λειτουργία του ιστότοπου εκθέτοντας τα ίδια ως άνω περιστατικά.
Περί του αντιθέτου είχαν καταθέσει την 19-2-2010 ενώπιον προανακριτικών αρχών κατόπιν υποβληθείσας μήνυσης (βλ. κατωτέρω) ο δεύτερος και ο τρίτος εναγόμενος. Αυτοί ανέφεραν, συγκεκριμένα, για το θέμα αυτό, στις δύο ένορκες καταθέσεις τους ότι “οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα ακρόασης/θέασης (streaming) χωρίς την καταβολή ανταλλάγματος. Τα έργα αυτά είναι uploaded (αποθηκευμένα) στους κεντρικούς διακομιστές (servers) του ***.gr και άλλων”.
Πλην, όμως, οι καταθέσεις αυτές είναι συνοπτικές και ασαφείς, ενώ οι ίδιοι οι εναγόμενοι με τις προτάσεις τους ομολογούν ότι η ιστοσελίδα αποτελεί κατάλογο υπερσυνδέσμων, και απλώς επιμένουν, εσφαλμένα σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην μείζονα πρόταση, ότι η δραστηριότητα αυτή θα έπρεπε να χαρακτηριστεί νομικά ως παράνομη εφόσον γίνεται χωρίς άδεια.
Η αναφορά δε σε αποθήκευση των έργων σε διακομιστές της ίδιας της ιστοσελίδας και όχι τρίτων πρέπει να αποδοθεί σε έλλειψη πληροφόρησης, αφού οι ίδιοι σήμερα ως διάδικοι δεν επιμένουν στο ζήτημα αυτό [...] Αποδείχθηκε, δηλαδή, ότι ο ενάγων δεν διατηρεί σήμερα ούτε διατηρούσε στο παρελθόν τα οπτικοακουστικά έργα αποθηκευμένα σε ψηφιακή μορφή σε δικούς του υπολογιστές από τους οποίους πραγματοποιείται μετάδοση προς τους υπολογιστές των χρηστών, είτε με την παροχή δυνατότητας “κατεβάσματος” (download) του έργου ώστε να δημιουργηθεί ψηφιακό αντίγραφο στον υπολογιστή του χρήστη, είτε με τη δημιουργία “ροής” (streaming) κατ' αίτηση του χρήστη ή διαρκώς σε πραγματικό χρόνο.
Αντιθέτως, αποδείχθηκε ότι οι ως άνω σύνδεσμοι οδηγούν όλοι σε ιστότοπους στους οποίους τρίτα πρόσωπα είχαν αναρτήσει τα εν λόγω οπτικοακουστικά έργα. [...] Τα έργα αυτά δε, ήταν αποθηκευμένα στους υπολογιστές που φιλοξενούσαν τις ιστοσελίδες αυτές (οι λεγόμενοι “εξυπηρετητές” ή “server”), και από εκεί γινόταν διαθέσιμα στους χρήστες με τη μέθοδο της ροής.
Δεν προέκυψε δεν από κανένα στοιχείο της δικογραφίας ότι οι ιστοσελίδες αυτές που ανήκαν σε τρίτα πρόσωπα, είχαν κατά το χρόνο αυτό ή έχουν λάβει σήμερα οποιοδήποτε μέτρο για να ελέγχουν την πρόσβαση του κοινού στα οπτικοακουστικά έργα, όπως πρόσβαση με ειδικό λογαριασμό χρήστη και κωδικό, επ' αμοιβή (paywall) ή έστω δωρεάν με απλή εγγραφή.
Ως εκ τούτου όλα τα έργα που βρισκόταν σε αυτές τις ιστοσελίδες ήταν ελεύθερα προσβάσιμα από όλους τους χρήστες του διαδικτύου, οι οποίοι αποτελούσαν το κοινό στο οποίο τα έργα απευθύνονται. Συνεπώς, κατά τα εκτιθέμενα στη μείζονα πρόταση της παρούσας απόφασης, ο ενάγων δεν παρουσίαζε τα έργα αυτά σε νέο κοινό και συνεπώς δεν πραγματοποιούσε μετάδοση ή αναμετάδοση των οπτικοακουστικών αυτών έργων κατά την έννοια του ν.2121/1993 και της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ.
Την μετάδοση και αναμετάδοση των έργων πραγματοποιούν, ως ανεφέρθη, μόνο οι κάτοχοι και διαχειριστές των ιστοσελίδων στις οποίες παραπέμπουν οι σύνδεσμοι. Βεβαίως, αποδείχθηκε ότι σε χρόνο προγενέστερο της άσκησης της αγωγής ορισμένοι από τους συνδέσμου της ιστοσελίδας ***.gr παρέπεμπαν σε ιστοσελίδες των οποίων οι κάτοχοι και διαχειριστές δεν είχαν την απαιτούμενη άδεια μετάδοσης και αναμετάδοσης έργων. Τούτο δε το κατέθεσε και ο ίδιος ο μάρτυρας του ενάγοντος, όταν ερωτήθηκε σχετικά. Πλην όμως, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν ανωτέρω, αυτό είναι αδιάφορο αφού ο ενάγων τοποθέτησε απλώς υπερσυνδέσμους προς τα έργα αυτά, που ήταν διαθέσιμα στους χρήστες.
Διαφορετικό συμπέρασμα θα μπορούσε να εξαχθεί μόνο αν ετίθετο θέμα συμμετοχής του ενάγοντος στην πραγματοποίηση της παράνομης μετάδοσης με άλλο τρόπο, οπως θα συνέβαινε λ.χ. αν ο ενάγων είχε έρθει σε κάποια συνεννόηση με τους διαχειριστές των ιστοσελίδων αυτών για τη διανομή εσόδων από αναρτημένες διαφημίσεις.
Τούτο, όμως, δεν προκύπτει από κανένα στοιχείο της δικογραφίας, ούτε και προβάλλεται τέτοιος ισχυρισμός. Κατά συνέπεια ο ενάγων δεν παραβίασε το νόμο και δεν χρειάζεται την άδεια των δικαιούχων των δικαιωμάτων των έργων ή της εναγομένης εταιρείας ως οργανισμού συλλογικής διαχείρισης των δικαιωμάτων αυτών για να τοποθετηθεί σύνδεσμος που παραπέμπουν σε αναρτημένα στο διαδίκτυο έργα όπως πράττει."
Πηγή : E-Lawyer
ADSLgr.com
